بر دريدن ِ توحش ِ چند قرن
فرياد ِ بي خواهش ِ ماست
قرن ِ بي ما
قرن ِ سرمايه
قرن ِ بي قرن
.
در اين آشوب ِ بي مقدار
باز هم
سايه نيست زن
انكار توامان ترس و ترديد است
.
ترازوي اين بي پشيز تحفه جهان ِ مصلوب
كفه ي دارد از خشم ما
بر روي دوش ِ جنگ ِ بي امانمان تا رهايي خم
.
روز ِ ما تنها 8 مارس نيست
روز ما سال ها و سالهاست در پي هم
.
جهان را نگر
گرچه بيدار نيست
در هر گوشه اش از زخم ِ تاريخ-نگاشته ي 8 مارس ها
خون مي چكد در دل ِ عاشقان ِ رنج
خون مي چكد چرا كه
هنوز نيست
آن زخم ها را مرهم
مگر به ايستادگي آزمونش كني
آزمونش كني پيگيرانه با تكرار ِ فريادت
كه تاريخ
تا هميشه جاي جولان ِ قداره بندان ِ زن ستيز نخواهد ماند
و
ما
بي نوا شاخه ي نيستيم در پي باد
جانمان جوانه مي زند در هر توفان ِ توفنده ي قرن
.
نگاه نكن چگونه غارت گريت را به تماشا نشسته ايم
خوشه مي كاريم در دل ِ يارانمان
خوشه هاي خشم
این نظر توسط نویسنده حذف شده است.
پاسخحذفبگذار همه زر زر کنان از مرگ رویاهامون بگند
پاسخحذفبگذار اربابان سود و سرمایه و جنگ بر طبل پیروزی بکوبند
بگذار نظریه فوکویاما رنگ واقعییت به خود بگیره
بگذار دنیا هر روز بیشتر به منجلاب فساد سرمایه داری وارد شه
بگذار که انسانیت تمام بشه
اما ....اما هیچ وقت امید به تغییر رو در خودت نکش ....و به این بیاندیش که رویاهاتو با اندک ادمایی شریکی و باید تا ابدیت تا تغییر و تا انتقام بجنگی و مبارزه کنی
همیشه به یاد داشته باش قاصدک
دامون
سلام
پاسخحذفنمیدونستم بلاگ هم داری
فکر نکنم یادت بیاد من کی بودم
اما موفق باشی